آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ ﴿۲۸۵﴾
پيامبر (خدا) بدانچه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است ايمان آورده است، و مؤمنان همگى به خدا و فرشتگان و كتابها و فرستادگانش ايمان آورده اند (و گفتند:) (ميان هيچ يك از فرستادگانش فرق نمى گذاريم) و گفتند: (شنيديم و گردن نهاديم، پروردگارا، آمرزش تو را (خواستاريم) و فرجام به سوى تو است.) (۲۸۵)
لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ ﴿۲۸۶﴾
خداوند هيچ كس را جز به قدر توانايى اش تكليف نمى كند. آنچه (از خوبى) به دست آورده به سود او، و آنچه (از بدى) به دست آورده به زيان اوست. پروردگارا، اگر فراموش كرديم يا به خطا رفتيم بر ما مگير، پروردگارا، هيچ بار گرانى بر (دوش) ما مگذار؛ همچنانكه بر (دوش) كسانى كه پيش از ما بودند نهادى. پروردگارا، و آنچه تاب آن نداريم بر ما تحميل مكن؛ و از ما درگذر؛ و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تويى؛ پس ما را بر گروه كافران پيروز كن. (۲۸۶)
برچسب‌ها: سوره بقره286285
فضايل سوره بقره
از اسيد بن حضير س روايت است که او در يکي از شب ها در حاليکه اسبش در نزديکي او بسته شده بود، سوره بقره را تلاوت مي‌کرد. ناگهان اسب شروع به دست و پا زدن کرد. اسيد، سکوت کرد. اسب نيزآرام گرفت.او دوباره شروع به خواندن قرآن نمود. اسب نيز شروع به دست و پا زدن کرد. سرانجام، از خواندن قرآن منصرف شد؛ زيرا فرزندش؛ يحيي؛ نزديک اسب قرار داشت. پس هنگامي که فرزندش را از آنجا دور ساخت، سرش را به سوي آسمان بلند کرد تا اسب را نبيند.
صبح روز بعد، ماجرا را براي نبي اکرم ص بازگو نمود. آن حضرت ص فرمود: «اي فرزند حضير! (چه خوب بود) به تلاوت ادامه مي‌دادي، (چه خوب بود) به تلاوت ادامه مي دادي». اسيد گفت: اي رسول خدا! يحيي نزديک آن بود. ترسيدم که او را لگدمال کند. بدين جهت، سرم را بلند کردم و بسوي فرزندم رفتم. آنگاه به سوي آسمان نگاه کردم. چيزي شبيه سايبان ديدم که اشيايي مانند چراغ در آن وجود داشت. پس بيرون رفتم تا آنها را نبينم. رسول الله ص فرمود: «آيا مي‌داني که آنها چه بودند؟» گفت: خير. آن حضرت ص فرمود: «آنان فرشتگان بودند که به خاطر صدايت، نزديک آمده بودند. و اگر به قرائت‌ات ادامه مي‌دادي، آنها تا صبح، آنجا مي‌ماندند بدون اينکه از نظر مردم، پنهان بمانند»
برچسب‌ها: فضایلسوره بقره
آمار
وب سایت: